بیشتر ما مشتاق حس عشق ورزیدن و مورد قبول واقع شدن هستیم، میل داریم که در ارتباط دوطرفه‌ی طولانی مدت با کسی باشیم که عاشق اوییم. بیشتر افکار، احساسات، و ایده هایی که درمورد خانواده و رابطه ها داریم، توسط آنچه در فیلم ها دیده ایم، یا در کتابها خوانده ایم، و یا از خلال حکایات عشقی شنیده ایم، هدایت می شود. انصافا در اوایل زندگیمان انتظاراتمان را معطوف به انچه روابطمان باید از آن تشکیل یابد، و آنچه نباید، و چه نقشی انتظار داریم پارتنرمان ایفا کند، پرورش می دهیم.

هرچند هیچ موردی ندارد که در رابطه خود انتظاراتی داشته باشیم، اما داشتن توقعات غیرواقعی می تواند اضطراب را تحمیل کرده و هر رابطه ای را نابود سازد. توقعات غیرواقعی می تواند استرس بیجا و فشار زیاد بر رابطه وارد کند، و آن را بطور نابهنگام به پایان برساند. مثل آدمها، هیچ رابطه‌ای هم کامل نیست. تمامی روابط متشکل از هم اوقات خوب و هم بد، هم لذتها و دردها، و هم سازگاری و ناسازگاری‌هاست.هیچ کس در جهان ما کامل نیست از این رو کسی نمی تواند طبق امید و توقعات بالایش رابطه ی کاملی را انتظار داشته باشد.

برای بیشتر ماها غیرمتداول نیست که “انتظارات موهوم” خود را از دوران کودکی به بزرگسالی خود انتقال دهیم. بچه ها از والدین شان انتظار دارند تا آنان را تغذیه کنند، حمایت کنند، محافظت کرده و تصدیقشان کنند. بدبختانه، برخی بزرگسالان در برآوردن کامل نیازهای کودکانشان ناتوان اند. ازاین رو برخی کودکان در تلاش برای کسب امنیت، و بدست اوردن نیازهایشان با والدینی مواجه می شوند که تلاش بی پایانی برای خشنودسازی آنان انجام می دهند. همچنین اغلب، این نیاز سیری ناپذیر برای خشنودسازی والدین فرد معمولا از یک آرزوی شدید به سوی برآوردن نیازهای عاطفی خودمان ریشه می دواند. وقتی رفتار والدین در برابر درخواست نیازهای کودک تغییر نمی کند، آنها می توانند مایوس شوند، احساس کنند پس زده می شوند، و احساسات دوست نداشته شدن را درونی کنند.

آنچه ما از والدین مان در طول تاثیرپذیری، حمایت، و هدایت دریافت نمی کنیم، بر روی دیگران انعکاس می دهیم. از دوستان و کسی که دوستش داریم انتظار داریم که آنچه طی دوران کودکی از دست داده ایم برایمان تامین کنند. وقتی والدین رمانتیک، ناتوان از بازگرداندن آنند، ممکن است در دام عشق نیفتیم و بدون دادن فرصت برای ساختن و آباد کردن رابطه از آن دست بکشیم. باور داریم (چنانچه در کودکی داشتیم) که اگر سخت تر تلاش کنیم، و برای تایید شدن عمل کنیم، دیگران توجه نشان داده، و از کوشش و رفتار ما تحت تاثیر قرار خواهند گرفت، و خلا عشق ما را پر خواهند کرد. به هرحال، وقتی توقعات غیرواقعی وجود دارد، این خلا باقی خواهد ماند، و اوهام توقعات ادامه خواهد یافت.

منبع:  مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-روابط و انتظارات غیرواقعی: ۵ علامت کلیدی

سبک دلبستگی چیست؟
سبک دلبستگی و اثرات آن، یکی از موضوعات حائز اهمیت در روانشناسی است که پژوهش های زیادی به بررسی آن پرداخته اند.

به زبان ساده، سبک دلبستگی عبارت است از شیوه ای که فرد در دوران کودکی، ارتباط خود با والد یا مراقب اولیه را درک کرده است و بر اساس آن دیدگاهی در مورد خود و مراقب (والد) بنا نهاده است.

این مساله از آن جهت از اهمیت ویژه ای برخوردار است که فرد بر اساس سبک دلبستگی خود، روابط آینده اش را نیز برنامه ریزی می کند و پیش می برد.

در حقیقت مناسبات ارتباطی شما در طول زندگی تان، بر اساس سبک دلبستگی اولیه تان پایه گذاری می شوند و می توان گفت این سبک، کل ابعاد زندگی شما را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

به عنوان مثال فردی که در دوران کودکی، مادرش را به عنوان مراقبی بی توجه و غیرمسئول درک کرده است.

به احتمال زیاد خود را به عنوان فردی نه چندان دوست داشتنی درک می کند که لایق توجه و عشق نیست و در روابط عاشقانه نیز مجذوب افراد طرد کننده و بی توجه می شود، تعارضات بیشتری را تجربه می کند و در تصمیم گیری ها دچار تردید مداوم است.

راه درمان اضطراب و افسردگی
راه مقابله با اختلال بیش فعالی
سکس تراپ کیست و چه کسانی به مشاوره ی جنسی نیاز دارند؟
چگونه می توانیم توجه و تمرکز کودک مان را افزایش دهیم؟
چگونه شادمانی گم شده را به وجودمان دعوت کنیم؟
سبک های دلبستگی چند نوع هستند؟
بر اساس پژوهش های “جان بالبی” در مورد متغیر سبک دلبستگی، سه سبک کلی قابل تعریف است که هر کدام ویژگی ها و عواقب مخصوص به خود را دارا هستند.

سبک دلبستگی ایمن
این سبک به عنوان ایمن ترین شیوه ی دلبستگی مطرح است که از آسیب های روانی، بیماری های روحی و مشکلات ارتباطی تا حد زیادی پیش گیری می کند.

افراد دارای این سبک دلبستگی، نسبت به سایرین اضطراب و افسردگی کمتری را تجربه می کنند، کمتر در روابط مسموم درگیر می شوند، ارزشمندی بیشتری برای خود قایل اند و از سلامت روان خوبی برخوردارند.

این افراد معتقدند دیگران تا حد یادی خوش نیت و قابل اعتمادند و در روابط عاطفی خود راحت هستند.

در حقیقت باید گفت این شیوه عبارت است از شکل دادن پیوندی حاکی از توجه، صمیمیت، حمایت و مراقبت بین مادر و کودک که بر اساس آن، کودک خود را خوب و دوست داشتنی و دیگران را نیز مهربان، قابل اتکا و حامی درک می کند.

سبک دلبستگی اضطرابی
عدم دریافت حمایت و مراقبت کافی و پاسخ گو نبودن مادر نسبت به نیازهای اساسی کودک، منجر به شکل گیری این سبک از دلبستگی خواهد شد.

افراد دارای این سبک، جهان را مکانی ناامن درک می کنند، دیدگاه شان در مورد خود، عاری از عشق و شفقت است، خود را به شدت سرزنش و مجارات می کنند و در روابط عاشقانه ترس از طرد شدن دارند.

این افراد، اگر چه ممکن است در بسیاری از روابط جدی باشند اما در روابط عاشقانه، به شدت شکننده و محتاط اند.

ترس از طرد شدن می تواند منجر به سرویس دهی های متعدد، سازگاری بیش از حد و از خودگذشتگی افراطی در این افراد شود.

آن ها که خود را لایق عشق نمی دانند، به شریک عاطفی شان می چسبند تا مبادا تنها رها شوند.

در روابط شغلی و موقعیت های تحصیلی نیز اضطرابی ها معمولا بهترین کارمندان و دانشجوها هستند.

آن ها به بهای جلب توجه و گرفتن تایید دیگران مبنی بر خوب بودن، نسبت به خود بی توجهی زیادی دارند.

این افراد غالبا کارفرمایی راضی و خوشحال و خودی ناراضی و خسته دارند.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-کشف سبک دلبستگی، دریچه ای به زندگی واقعی (بخش اول)