نگرش های شما به عنوان والد در تشدید مشکل لجبازی و نافرمانی در کودکتان تاثیر زیادی دارد. همه والدین در مورد فرزندان خود عقاید و نگرش هایی دارند. برخی از این عقاید منطقی و سودمند و برخی دیگر غیر منطقی و بیهوده هستند.عقاید منطقی، عقایدی هستند که دلیلی برای آن ها وجود دارد. انعطاف پذیر هستند و منجر به بروز رفتارها و هیجانات متعادل و مناسب می شوند.

عقاید غیر منطقی عقایدی هستند که دلیلی برای آن ها وجود ندارد. انعطاف پذیر و مطلق هستند،با جهان پیرامون خود هماهنگی ندارند، مانع دستیابی انسانی به اهدافش می گردند و در نهایت به بروز رفتارها وهیجانات نامناسب وناراحت کننده می انجامند.

رفتار والدین احتمالآ مبتنی بر ترکیبی از عقاید منطقی و غیر منطقی در مورد فرزندشان و رفتارهای مقابله جویانه وی است. نگرش های منطقی و غیر منطقی والدین،در حد وسط چهار طیف فکری که در هر فردی وجود دارد، قرار می گیرد. این طیف ها عبارتند از :

۱- پرتوقعی- تفکر ترجیحی- بی توجهی
پرتوقعی نگرشی است که به موجب آن یک پدر یا مادر به شکلی خدا گونه می پندارد فرزند من و دیگران باید به شکلی که من می خواهم رفتار کنند.این طرز فکر بسیار خشک،بزرگ منشانه و غیر منطقی است، زیرا هیچ قانونی در طبیعت وجود ندارد که فرزند شما یا هر فرد دیگری را مجبور به رفتار مطابق دستور شما بکند. این خود خواهی هیچ نقطه ای ندارد جز عصبانیت شما، زیرا کودک نافرمان در بسیاری از مواقع قوانین اعلام شده توسط والدین را نقض خواهد کرد.

۲- احساس شکست خوردگی- احساس نگرانی- بی احساسی.
احساس شکست خوردگی حالتی ذهنی است که به موجب آن پدر و مادر فکر می کند. کارهای فرزند من بسیار نا خوشایند، خیلی بد و بسیار نارا حت کننده است. رفتار های زشت او کاملآ مرا خرد کرده است . این طرز فکر کاملآ غیر منطقی است، زیرا کلمات بسیار نا خوشایند،خیلی بد وبسیار ناراحت کننده به این معنا هستند که چیزی ۱۰۰ درصد بد است، یعنی بدتر از هر چیز بدی که ممکن است برای یک فرد پیش بیاید.

اختلال نافرمانی و لجبازی کودک
۳- عدم تحمل ناکامی- تحمل ناکامی- انکار ناکامی.
عدم تحمل ناکامی زمانی رخ می دهد که والدین هنگام بروز مشکلات دست از تلاش ومبارزه بردارند وبخود بگویند، من باید بی هیچ تلاش وکوششی از همکاری فرزندم برخوردار باشم چون اصلآ نمی توانم عدم همکاری او را تحمل کنم. فرزند من باید خودش بداند که رفتار صحیح چیست وهمان گونه عمل نماید. این طرز فکر باعث نا هماهنگی در رفتار والدین می شود زیرا بعضی از آن ها معتقدند که مجبورنیستند خود را به درد سر بیاندازند و به سختی تلاش کنند تا به نتیجه برسند. این طرز فکر والدین را از پیگیری هر برنامه ای جهت کمک به فرزند نافرمان باز می دارد.

منبع:کانون مشاوران ایران-لجبازی کودک و نگرش های تربیتی نادرست

لجبازی شبانه کودکان و راهکارهای والدین
یکی از مشکلاتی که والدین و خانواده هایی که کودکانی خردسال دارند با آن دست و پنجه نرم می کنند لجبازی کودک آنها به هنگام خواب است. این کوچولوهای شیطون وقتی هنگام خواب شبانه فرا می رسد با بهانه گیری و کلنجار رفتن با خود و خانواده شان باعث بروز اعصاب خوردی شده و اگر پدر و مادری بلد نباشد که چگونه با آنها رفتار کند می تواند تاثیرات بدی را به همراه داشته باشد.

برخی از کودکان به هنگام خواب، شروع به جیغ و داد و گریه کرده و اصرار دارند که پدران یا مادران در کنار آنان بوده تا خوابشان ببرد و یا بهانه هایی از قبیل خوابم نمی آید ویا بازیگوشی به انها دست می دهد اما در قبال این کودک بهانه گیر چه باید بکنیم؟!

بهانه پیری در هنگام خوابیدن در سن آنان امری طبیعی و عادی است و دلیلش ترس از خواب و یا جدا شدن از والدین است البته شیطنت کودکان را هم می توان به آن اضافه کرد.در چنین مواقعی توصیه ما به والدین این است که آرامش خود را حفظ کنند و از رفتار هایی خشونت آمیز و یا جر و بحث و فریاد بر سر کودکان خودداری کنند زیرا می تواند اثرات زیان باری برای کودک به همراه داشته باشد.بنابراین برای حل این معضل باید به روش زیر عمل کرد.

دو روش عام برای حل مشکل
دو روش عام برای حل این مشکل موجود می باشد یک انکه زمان و وقت مشخصی را برای خواب کودکان در نظر بگیریم و به نوعی زمان بیولوژیکی بدن کودکان را به این ساعات عادت دهیم در این صورت بدن وی به ساعت مشخصی که می رسد نیاز به خواب را احساس می کند. دوم آنکه هنگام خواب کودک که فرا می رسد با یک شب به خیر گفتن او را راهی تخت خواب کرده و چراغ ها را خاموش کنیم و در ادامه با بی توجهی به وی و عدم صحبت کردن و پاسخ دادن به او کاملاً او را برای خواب آماده کنیم.

شماره های تماس 01

یافتم روش کارآمد و موثر برای جلوگیری از لجبازی کودک
بنابراین با اجرای دو روش بالا می توان کودکان را به خواب سر موعد بدون آزار و لجبازی عادت داد البته برخی از کودکان عادت کرده اند مدتی پس از خوابیدن بیدار شده و بهانه گیری کنند که برای حل این مشکل هم بهتر است تا هربار که فرزندمان ما را صدا می کند مدتی را صبر کرده و به او مراجعه کنیم و در هر بار صدا کردن مدت زمان انتظار را بیشتر کنیم با این روش کودکمان به نبود ما به تدریج عادت کرده تا جایی که دیگر ما را صدا نزده و آسوده می خوابد. پس کودکمان را مجبور به خوابیدن نکرده و با او به مهربانی رفتار کنیم.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-با لجبازی های شبانه کودکمان چه کنیم؟