شناخت رشد جسمی کودک

برای شناخت وضعیت رشد جسمی کودک، معیارهای مراحل رشد، هرگز اصول آماری قرار نمی‌گیرد. کودک ممکن است نسبت به تاریخ سنی که توسط آن مرحله معین نشده است، بسیار جوان یا بسیار مسن باشد. بنابراین باید معیار سطح مرحله‌ای را پیدا کنیم تا بتوانیم درجه بلوغی را که کودک واقعا به آن دست یافته، تشریح کنیم. از طریق معیارهایی که برای هر دوره تعیین شده، تفاوت‌های فردی نمایان می‌شود.

در فرآیند رشد همیشه سرعت مفهوم متغیری دارد، مثلا رشد در سن 5 سالگی کند شده و از سن 10 سالگی تغییرات ناشی از رشد نمایان خواهد شد. عمل رشد به طور دائمی از بدو تولد شروع می‌شود و تغییراتی را ایجاد می‌کند که متاسفانه گاهی نسبت به این تغییرات توجهی نمی‌شود که این بی‌توجهی تاثیرات سوئی بر روی فرزند در حال رشد می‌گذارد، زیرا رشد علاوه بر تغییرات جسمی، تغییراتی در رفتار کودک نیز ایجاد می‌کند که به موازات فرایند رشد جسمی انجام می‌گیرد. البته تغییرات حاصل از رشد جسمی از محیط پیرامون کودک نیز متاثر است. مثلا رشد کودکی که در شمال کشور زندگی می‌کند، با کودکی که در جنوب کشور است، تفاوت خواهد داشت. با این وجود می‌توان گفت که کودکان نواحی مختلف جامعه از لحاظ رشد و تغییرات فیزیکی و روانی قابل مقایسه هستند.

البته مراحل رشد، مختص دسته‌بندی کودکان نیست، بلکه وسیله‌ای است که به ما امکان می‌دهد رفتار کودکان را تعبیر و تفسیر کنیم. کودک بیش از ششصد عضله متمایز دارد که او را کاملا در بر گرفته‌اند. اکثر این عضلات (پی – ماهیچه) شدیدا توسط جهت‌های قرینه و با دستگاه مفصلی و اهرمی قابل توجهی به اسکلت محکم شده‌اند. پیچیدگی سیستم عضلات ماهیچه‌ای از حد تصور فراتر است، زیرا کودک در حدود چهل میلیون تار ماهیچه‌ای دارد که هر یک از این تارها به نوبه خود از تعداد بی‌شماری رشته‌های نازک میکروسکوپی ساخته شده است که این رشته‌ها نیز به نوبه خود به رشته‌های نازک عصبی متصل می‌شوند که مایعات مغزی انتشاردهنده تحریک عصبی آنها از یک سری سلول‌های عصبی که در مغز و نخاع قرار دارند، حاصل می‌شود.

بخش اعظم این تشکیلات، در طول 10 سال اولیه زندگی ساخته می‌شود و به شکل یک فرایند منظم انجام می‌گیرد و بر اساس یک نظم دقیق ایجاد می‌شود که مراحل رشد را یادآوری می‌کند. روند این تشکیلات قبل از تولد شروع می‌شود. کودک قبل از تولدش قادر است حرکاتی انجام بدهد و وضعیت خود را تغییر بدهد (کل حرکاتی را که در طول دوره جنینی انجام می‌شود، قابل ملاحظه است.)

کمی پس از تولد، نوزاد وضعیت‌های فعالی را که چشم‌ها، سر، بازوها، پاها و بالا تنه وارد عمل می‌کند، می‌پذیرد؛ که این وضعیت کاملا منظم و هماهنگ است. این کشف قابل ملاحظه، انضباط و هم‌آهنگی وضعیت چشم‌ها، سر و دست‌ها و بدن را ایجاب می‌کند، حرکت غیر ارادی و نیروبخش گردن از دوران کودکی به عنوان منشأ ساده رشد در نظر گرفته می‌شود.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-شناخت رشد جسمی کودک

رشد روحی کودک از وقتی که به دنیا می‌آید تا زمانی که به درجه انسان کامل می‌رسد، دارای مراحلی است که رسیدن به نقطه اوج آن بدون گذر از مراحل پایین‌تر ناممکن است. پدران، مادران و مربیان اگر مراحل رشد و توانایی کودکان را به صورت کامل و درست بشناسند، در تربیت فرزند بهتر می‌توانند عمل کنند. عدم شناخت مراحل رشد کودک سبب افراط یا تفریط در تربیت می‌شود که هر یک از این دو، آثار ناگواری بر جای خواهد گذاشت که جبران این آثار، گاهی غیرممکن است.
باید با توجه به مراحل رشد عاطفی، درخواست‌ها و نیازهای کودک را در نظر گرفت. مثلا توجه: به او، نیاز او به محبت اشباع می‌کند. پس مادران باید توجه داشته باشند حضور آنان و تماس بدنی با کودک به او آرامش و احساس امنیت می‌دهد و آسایش روحی سبب رشد هر چه بهتر کودک می‌شود.
البته پدران نیز همانند مادران باید بدانند که کودک، علاوه بر مادر و محبت او، به پدر و رابطه با او هم نیاز دارد و کمبود احساس محبت از سوی پدر برای او پیامد مناسبی نخواهد داشت و قطعا امنیت روحی و آسایش خاطر او را به هم می‌زند. بنابراین پدر و مادر باید همراه و همگام با یکدیگر در رشد و ارتقای سطح فهم و تربیت کودکشان تلاش نمایند. والدین باید توجه داشته باشند که در برخورد با فرزند باید صبر و حوصله بیشتری داشته باشند. مثلا وقت‌هایی او بهانه‌ای می‌گیرد، باید با صبر و حوصله پاسخ او را داد و در آرامش و تامین امنیت روحی او کوشید. باید از بروز حسادت وی جلوگیری کرد و با دادن مسئولیت‌هایی در حد توان وی، حس مسئولیت انجام کارها را در او زنده ساخت.

جامعه‌ای که به سلامت جسم و روان اعضای خود توجه می‌کند، ضمن عدم صرف هزینه‌های سرسام‌آور درمانی، انسان‌هایی سالم نیز پرورش می‌دهد که موجب رشد فردی و اجتماعی خواهد شد. از جمله ویژگی‌های فردی که از سلامتی روانی برخوردار است، عبارتند از:
1- قابلیت ایجاد روابط موزون و هماهنگ با دیگران
2- حل تعارض‌های هیجانی و تمایلات شخصی
3- تغییر و اصلاح محیط اجتماعی پیرامون
بر اساس آمارهای موجود تمام مشکلات و معضلات فردی و اجتماعی همگی ناشی از رفتارها و روش‌های غلط زندگی است. بنابراین همان قدر که سلامت جسم اهمیت دارد، به همان نسبت سلامت روان نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پس باید راه‌کارهای صحیح زندگی را در پیش بگیریم.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-شناخت رشد روحی کودک

کودک و رقابت
معمولا کودکان در سن 6 تا 8 سالگی در همه چیز با یکدیگر رقابت می‌کنند. البته بعضی از کودکان ذاتا رقابت‌طلب‌تر از دیگران هستند و گاهی هم برای این کار دست به کارهای جالب و خنده‌دار می‌زنند. این رقابت زمانی بروز می‌کند که کودکان می‌بینند بچه‌های هم سن و سالشان چه کارهایی انجام می‌دهند و خود را با آن مقایسه می‌کنند و تلاش می‌کنند که به آنها برسند. از طرفی رقابت می‌تواند کودک را برای رسیدن به موفقیت ترغیب کند و از طرفی دیگر حس همدردی، کارهای گروهی و اعتماد به نفس کودک را تقویت کند. گاهی بسیاری از کودکان وقتی در یک بازی بازنده می‌شوند، از شدت عصبانیت منفجر می‌شوند و گریه می‌کنند، از این رو برای برنده شدن گاهی تقلب می‌کنند. آنها حتی برای برنده شدن ممکن است قوانین بازی را نیز تغییر دهند.

پرخاشگری و کودک
بهتر است قبل از آن‌که در مورد پرخاشگری کودکان سخن بگوییم، به این سوال پاسخ دهیم که آیا پرخاشگری ستیزه‌جویی، غریزی است؟ در پاسخ باید گفت که رفتار ستیزه‌جویانه در همه انسان‌ها به چشم می‌خورد و این تصور را پیش می‌آورد که خاستگاه و زیربنای ستیزه‌خویی انسان، در دوران‌های بسیار قدیم پایه‌ریزی شده باشد. در مورد این‌که ستیزه‌خویی، کششی غریزی و مادرزادی است، یا آن‌که اصلا غریزی نیست و صرفا واکنشی در برابر محیط خارجی است، بحث فراوان است. بسیاری قبول دارند که نوزاد از بدو تولد قابلیت ستیزه‌خویی دارد و روان‌کاوان متخصص کودکان، مدعی هستند که حتی نوزادان نیز از تخیلات نابودگرانه و وحشت‌زا خوششان می‌آید. بخشی از این تخیلات ناشی از ستیزه‌جویی ذاتی است.
البته با وجود این‌که ممکن است حالت‌هایی مادرزادی برای ستیزه‌خویی وجود داشته بشد، اما انسان می‌تواند با ایجاد محیط مناسب برای فرزندانش؛ یا اگر این راه نشد، با تحت روان‌کاوی قرار دادن آنها، از آن رهایی یابد. اسکات در کتاب ستیزه‌خویی در این‌باره می‌گوید: «می‌توانیم این نتیجه را بگیریم که چیزی مانند «غریزه ستیزه» به مفهوم نیروی پیش‌برنده درونی و نیازمند ارضاء، وجود ندارد، اما مکانیزم فیزیولوژیکی درونی‌ای وجود دارد که فقط هنگامی که تحریک شود، ایجاد ستیز می‌کند. در بسیاری از شرایط واقعی شاید این تفاوت مهم نباشد، اما امیدواریم که به نتیجه‌گیری نهایی در مورد کنترل ستیزه‌خویی منجر شود. این مکانیزم فیزیولوژیکی درونی خطرناک است، اما به وسیله عوامل خارجی می‌توان آن را تحت کنترل درآورد.»

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-رفتارهای عمومی کودک

برای همه پیش می‌آیید که بخواهند محیط و اطرافیان خود را به گونه‌ای کنترل کند و هر کسی به روش خود این کار را انجام می‌دهد و تعجبی ندارد که کودک شما هم از همان ماههای ابتدایی زندگی خود بخواهد دیگر را کنترل کند و همه را متوجه خود کند، یکی از این راه‌ها که خیلی هم ساده می‌باشد مو کشیدن بزرگسالان به وسیله کودک. برای این عمل او دلیل خاصی وجود ندارد ولی کودک فهمیده برای جلب توجه بزرگسالان آنها را به گونه‌ای تحریک کند و مو کشیدن تنها راه می‌باشد.

محققین بر این عقیده هستند که مو کشیدن کودک همانند کلید روشن و خاموش کردن یک دستگاه برقی می‌باشد که می‌توانیم آن را کنترل کنیم، کودک متوجه است زمانی مو کسی را می‌کشد او را از انجام کاری بازمی‌دارد مثلا زمانی که اسباب‌بازیش را اگر کودکی دیگر می‌خواهد بردارد با کشیدن مو به او هشدار می‌دهد که این کار را نکند. محققین در علم مهارت شناختی کودک معتقدند که شرایط پیش‌ آمده را کنترل می‌کند. مثلا می‌توانید تصور کنید کودک همبازی او آخرین لوگو بازی را بر می‌دارد و او با کشیدن مو همبازی خود صدای او را در می‌آورد و بزرگتر‌ها را متوجه این عمل می‌کند و در این زمان بزرگترها وارد عمل شده و با یک لوگو دیگر این مسئله را خاتمه می‌دهند و همبازی او متوجه می‌شود تا دفعه دیگر هنگام برداشتن کمی فکر کند. شاید هم دیده باشید که کودک موهای خودش را می‌کشد، مطمئن او از یک مسئله عصبی است و اذیت می‌شود و اگر تلاش کردید و مشکلات پیش آمده را رفع کردید و باز هم این مسئله به دفعات زیاد و بی‌مورد تکرار شد می‌توانید به یک پزشک مراجعه کنید.

با عادت مو کشیدن چه باید کرد

باید به کودک آموزش داد که با این روش به چیزی که می‌خواهد نمی‌رسد و باید این رفتار بد خود را ترک کند.

هیچ وقت نباید تصور کنیم که با حواس‌پرت کردند او می‌تواند این عادت را ترک کند باید به او آموزش دهیم مثلا زمانی جهت دریافت اسباب‌بازی از همبازی خود مو می‌کشد بایستی اسباب‌بازی را از او گرفته و به دوستش بازگردانیم و بگوییم «این کار زشت است و نباید مو بکشی» همین سخن کوتاه کافی است. چون کودکان در لحظه زندگی می‌کند بلافاصله بعد از هر رفتار زشت به او سریع تذکر دهیم و با ندادن اسباب‌بازی او را متوجه کنیم که با مو کشیدن چیزی درست نمی‌شود.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-چرا کودکتان مو می‌کشد

والدین همیشه برای فرزندان خود دغدغه دارند و می‌توان دوست‌یابی را هم یکی از این دغدغه‌ها به حساب آورد، والدین نگران دوستانی هستند که فرزند خود انتخاب می‌کند، و اگر حس کنند که این دوستی به نفع فرزند آنها نمی‌باشد به هر طریقی که شده این رابطه را می‌خواهند حذف کنند و مانع آن شوند، البته این نگرانی منطقی می‌باشد. دوستان می‌تواند بیشتر تاثیر را بر روی رفتار و سرنوشت افراد داشته باشد. والدین باید متوجه این مسئله باشند که سلامت روانی کودکان تاثیر بر روی دوستی مناسب او دارد.

تحقیقات نشان داده است که داشتن دوست در گروه سنی فرزندشان باعث ارتقای سلامت روحی و روانی او می‌شود و او توانایی این را پیدا می‌کند تا از موقعیت‌های دشوار زندگی راحت‌‌تر عبور کند. زمانی وجود پیش می‌آیید که آدمی نیاز به یک حمایت کننده‌ای غیر از خانواده نیاز دارد و یک دوست خوب می‌تواند این نیاز را برطرف نماید. بنابر این والدین نباید حساس نسبت به دوست‌یابی دوستان خود باشند و با این رفتار مانع دوستابی آنها شوند، و البته والدین باید مراقب باشند که فرزندان آنها دوست‌های مناسب انتخاب کنند و فرزند آنها به واسطه همین دوستان دچار برخی مشکلات نشوند.

برخی کودکان در امر دوست‌یابی دچار مشکل می‌شوند و یا نمی‌توانند با دیگر همسالان خود ارتباط برخورد کنند و از پیدا کردن دوست مناسب عاجزند و در این راه دچار ناامیدی می‌شوند، و شنیدن این جمله از زبان فرزند که «کسی منو دوست ندارد و با من کسی دوست نمیشه» برای والدین ناراحت‌کننده است ولی باید آنها فراموش نکنند که در این امر مهم نبایست مستقیم وارد عمل شوند و خود دوست برای او انتخاب کنند بلکه باید به او آموزش دهند که برای خودش یک دوست مناسب پیدا کند و کودک خود را از افسردگی و آزرده‌خاطری که دارد بیرون بیاورند. زیرا یک چنین حس که در طولانی مدت ادامه پیدا کند باعث افسردگی و رنج‌خاطر کودک می‌شود.

همانطور که می‌دانیم یک کودک که به دنیا می‌آیید ذهنیت بکر و سفیدی دارد و این اطرافیان هستند در او تاثیر می‌گذارند و ذهنیت او را بذرپاشی می‌کنند، بنابراین والدین باید متوجه باشند که این ذهنیت سفید او را با هر نوع رفتاری مسموم نکنند و او را آزرده‌ خاطر نکنند و او را در جهت مثبت هدایت نمایند.

کودکان دارای روحیات متفاوت هستند و انعطاف‌پذیری آنها کاملا متفاوت می‌باشد، برخی از کودکان در برقرار ارتباط با دیگران خیلی راحت و زود انس می‌گیرند و برخی از آنها هیچ علاقه به ارتباط داشتن با اطرافیان خود ندارد و دائما به مادر خود متصل هستند.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-چگونه دوست‌یابی را به فرزندان آموزش دهیم؟

یکی از دغدغه‌های والدین تربیت درست و صحیح کودکان خود می‌باشد، ولی برخی مواقع پیش می‌آید که هر چه والدین سعی می‌کنند باز هم کودک خود را دارای مشکل می‌یابند، شاید دزدی یک از بحرانی‌ترین ناهنجاری اخلاقی در کودک است و سالیان دراز افکار تمامی اقشار را به خود مشغول کرده است و همواره محققین در پی علت‌یابی آن می‌باشند. در این مطلب به چرایی و چگونگی آن می‌پردازیم.

گاهی والدین تغییرات رفتاری در کودکان خود می‌یابند که با ساختار اخلاقی خانواده کاملا مغایرت دارد، آنها می‌بینند کودک بدون آنکه واقف به عمل خود باشند خیلی راحت دست‌درازی به وسایل کودکان همبازی خود می‌کنند و بعد از بازی آن اسباب‌بازی را به خانه می‌آورند و یا زمانی که برای خرید همراه والدین خود به سوپرمارکت می‌روند به دور از چشم والدین خوراکی‌ها را برمی‌دارند و در جای پنهان می‌کنند و این رفتار هم تا سن 8 سالگی به اوج خود می‌رسد و باعث نگرانی پدر و مادر می‌شود. والدین در تمام دورانی که می‌خواهند صاحب فرزند شوند تلاش دارند که رفتاری صادق و درست داشته باشند تا انعکاس درستی روی کودک آنها داشته باشد، علیرغم همه این تلاش‌ها کودک آنها از همان دوران کودکی دزد شده است و باعث نگرانی و دلهره والدین و در برخی مواقع باعث شرمندگی والدین می‌شود، در این هنگام والدین باید توجه داشته باشند که کودک آنها آیا قوه تشخیص این مسئله را دارد و اگر ندارد باید تلاش کنند که با مراقبت و هشدارهایی که به او می‌دهند و همچنین با آموزش‌های اجتماعی به او یاد بدهند که این کار درستی نیست و دارای عواقب منفی می‌باشد، ولی هنگامی که کودک به حدی رسیده باشد که بتواند تشخیص دهد که عمل زشت و نادرستی را انجام می‌دهد ولی باز هم دوست دارد که این کار را انجام دهد و آگاهانه تن به سرقت می‌دهد باید در این زمان واقعا شیوه‌ای را در پیش گرفت و به فکر اصلاح کردن فرزند خود باشید و برای او نگران باشید.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-دزدی کودکان را مهار کنید

زمانی که به گذشته خود می‌اندیشیم می‌بینیم قصه گفتن مادرها و مادربزرگ‌ها ذهن ما را نوازش می‌کرد و با زیبای‌های کلام آنها شاد و خرسند می‌شدیم و زمانی از زندگی عادی خود دور می‌شدیم و همراه کلام آنها به دور دست سفر می‌کردیم و با ذهن کودکانه خود خیالپردازی می‌کردیم. هنگامی که از مادران سوال می‌کنیم از کجا این قصه‌ها را می‌دانید، می‌گفتند مادران ما گفته‌اند؛ بنابر این نتیجه می‌گیریم که این قصه‌سرای‌ها از زمان‌های دور انسان‌ها را تحت‌تاثیر قرار داده است و هر زمانی مادری که می‌خواست کودک خودش را به آرامش برساند متوسل به قصه‌های که زبان‌به‌زبان نقل شده، می‌شد تا صنعت چاپ توانست همین قصه‌ها را جمع‌آوری کند و بصورت کتاب درآورد.

تاریخچه قصه‌‌‌گویی همواره با انسان بوده و اثرات مثبت و منفی هم به همراه داشته، گاهی یک قصه می‌تواند اثری در آینده کودک داشته باشد که ده‌ها آموزش چنین اثری را ندارند.

برخی از کودکان دارای اختلال‌های رفتاری می‌باشند. این کودکان معمولا رفتارشان با هم سن‌های خود متفاوت است و دارای ویژگی‌های خاص می‌باشند، میزان شرارت و شیطنت آنها از گروه سنی‌‌شان بیشتر می‌باشد. آنها توجه‌ای به دیگران ندارند و حقوق آنان را زیرپا می‌گذارند و به طور کلی با هر قانون و قوانین مخالفت می‌کنند. این کودک در محیط‌های اجتماعی کنترل بر رفتار‌های هیجانی خود ندارند، مثلا نمی‌توانند با هیجان‌های فرهنگی، سنتی، قومی ارتباط برخورد کرد و این گونه رفتارها در اجتماع باعث می‌شود که تاثیر منفی برای او به جا بگذارد و نتواند سازگاری با محیط را تجربه کند، و اینگونه کودکان شدیدا در معرض افسردگی قرار دارند. عدم سازگاری با محیط در کودک باعث می‌شود که کم‌کم بدرفتاری با دیگران را شروع کنند و از محیط‌های مختلف طرد شوند، و این عوامل باعث می‌شود که کودک کمتر در محیط‌های مناسب آموزشی و فرهنگی قرار بگیرد و هر روز وضعیت کودک ناهنجارتر می‌شود و حتی بزرگترها هم تحمل ندارد و متوسل به تنبیه کودک می‌شوند.

قصه‌درمانی را نمی‌توان به عنوان یک روش درمانی محسوب کرد، در قصه‌درمانی می‌تواند خیلی نامحسوس کودک را همراهی کند که ادبیات و روش زندگی خود را تغییر دهد و رفته‌رفته خود را در آن قصه‌های شیرین ببیند و از کجروی‌های زندگی خود را تغییر دهد و از آن قصه‌ها روش‌های جدید چگونه زندگی کردن را می‌آموزد بدون آنکه به او امر شود و او یاد می‌گیرد که چگونه با دیگران روابط اجتماعی و خوب را برقرار کند. بیشتر کودکان از شخصیت‌های قصه‌ها و افسانه‌ها تاثیر می‌پذیرند و خود را در آنها می‌یابند و سعی می‌کنند به شخصیت آن افراد نزدیک شوند و در رفتارهای خود را اصلاح می‌کنند، قصه تقویت قدرت فهم و بیان، پرورش خلاقیت، آموزش زبان و افزایش گنجینه واژگان کودکان نیز از دیگر تأثیرهای آموزشی و تربیتی داستان‌سرایی به‌‌شمار می‌روند.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-درمان روانشناختی کودکان با قصه‌درمانی

اطلاعاتی مفید برای والدین و سرپرستان

بازی و مکاشفه ی جنسی بخشی طبیعی از بلوغ جنسی در دوران کودکیست و به کودکان کمک میکند تا نه تنها بدن خود را بهتر بشناسند بلکه هنجارهای اجتماعی و فرهنگی حاکم بر رفتارهای جنسی را نیز بیاموزند. اما برخی از این رفتارهای جنسی در کودک صرفا” کنجکاویهای بدون خطر نیستند. در برخی موارد این رفتارهای جنسی می توانند سلامت خود کودک و یا کودکان دیگر را تهدید کنند. در بیشتر موارد این رفتارهای ناسالم جنسی حتی پس از منع کودک همچنان ادامه پیدا می کنند.

این رفتارهای ناسالم می توانند یک یا چند ویژگی زیر را در خود داشته باشند:

به نحوی کاملا مشخص فراتر از مرحله ی بلوغ کودک هستند (برای مثال کودکی سه ساله که سعی در بوسیدن آلت جنسی فردی بالغ دارد)

بکاربردن تحدید، زور و خشونت.
انجام اعمال پرخطر با اعضای جنسی بدن (برای مثال فرو کردن اجسام در مقعد و یا واژن)
سر زدن رفتارهای جنسی میان کودکان با تفاوت سنی زیاد(برای مثال دکتر بازی کودکی 12 ساله با کودکی 4 ساله
همراه بودن این رفتارهای جناسی با واکنشهای احساسی و روحی شدید در یک کودک مانند خشم و اضطراب
تداخل پیدا کردن و در تعارض قرار گرفتن این رفتارها با علایق و فعالیتهای معمول دوران کودکی
در بیشتر مواقع رفتارهای ناسالم جنسی در یک کودکی که در تعامل و مشارکت با دیگر کودکان از جمله کودکانی با سنین پایینتر، خواهر یا برادر و دوستان اتفاق می افتد.

در حال حاظر آماری از تعداد کودکان با مشکلات رفتارهای ناسالم جنسی وجود ندارد. باوجود افزایش آمار پروندهای ارجاعی به نهادهای حمایت از کودکان و دستگاهای قضایی نوجوانان در دو دهه ی اخیر روشن نیست که این افزایش ناشی از افزایش تعداد کودکان بارفتارهای ناسالم جنسی است و یا افزایش میزان آگاهی عمومی و درنتیجه شناسایی بهتر این رفتارها و یا ترکیبی از هر دو عامل است. بااین حال می دانیم که رفتارهای ناسالم جنسی:

محدود به گروه خاصی از کودکان نیست
درمیان کودکان تمام رنجهای سنی، سطوح اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، محیط های زندگی و ساختار خانوادگی روی می دهند.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-شناخت مشکلات رفتارهای جنسی ناسالم در کودکان و برخورد مناسب با آنها

کودکان مبتلا به اختلال نقص قابل توجهی و بیش فعالی (ADHD) بی قرار، بی توجه، و تکانشی هستند، و آنها مشکلاتی در رابطه با عملکرد اجتماعی دارند، اغلب دوستان کمتر دارند و بیشتر از کودکان عادی طرد می شوند. در یک مطالعه طولی جدید در نروژ، محققان رابطه دو طرفه بین رشد علائم ADHD در کودکان جوان و طرد شدن توسط همسالان را بررسی کرده اند.

این مطالعه توسط دانشمندان در دانشگاه علوم و فنی نروژی (NTNU) در بخش تحقیقات اجتماعی فناوری، مرکزی برای کودک و سلامت روان جوانان و رفاه کودکان در تروندهایم، نروژ، و دانشگاه کالیفرنیا انجام شد. نتایج آن را در نشریه رشد کودک منتشر کردند.

ADHD

“ADHD یا همان اختلا کمبود توجه و بیش فعالی روابط ضعیف با همسالان را پیش بینی می کند، اما روابط ضعیف با همسالان نشانه های بیش فعالی را تحت تاثیر قرار می دهد و از لحاظ تاثیر یک چرخه معیوب ایجاد می کند؟

این سوال اصلی پژوهش فرود استنسنگ، استادیار روانشناسی در NTNU و نویسنده اصلی این پژوهشمی باشد و در ادامه می نویسد:

” ما دریافتیم که علائم اختلال بیش فعالی و کمبود توجه بیشتر در سن 4 سالگی، طرد بیشتر توسط همسالان در سن 6 سالگی را پیش بینی می کند، و متقابلا، طرد همسالان بیشتر در سن 4 سالگی علائم ADHD بیشتر را در سن 6 سالگی پیش بینی می کند. اما این تاثیرات در سنین 6 تا 8 سالگی مشاهده نشدند”.

“در پایین ترین سطح می توان گفت طرد همسالان و نشانه های بیش فعالی و کمبود توجه مرتبط هستند،اما انها ممکن است در طول زمان بر یکدیگر تاثیر بگذارند: در تکمیل تحقیقات قبلی که نشان دادند ADHDمنجر به عملکرد اجتماعی ضعیف می شود، مطالعه ما نشان می دهد که نشانه های ADHD تحت تاثیر تجربیات کودک با همسالان خود است”

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-علائم بیش فعالی و کمبود توجه و ارتباط با همسالان

منبع: دانشگاه گاتن برگ

خلاصه :

کودکان مبتلا به اوتیسم و شرایط مشابه اغلب با مشکلاتی در برخی از زمینه های ارتباطی مواجه هستند. یک تز دکترای جدید در زمینه ی زبان شناسی بیانگر این بوده است که این بچه ها قادر به رشد و گسترش گفتار ، حرکات خود و یک حس ریتم و ملودی از طریق گوش دادن به اصوات کلامی مختلف هستند.

بیان مسئله:

این امر به خوبی شناخته شده است که کودکان مبتلا به اوتیسم، آسپرگر و اختلال فروپاشی دوران کودکی، (در مجموع به عنوان شرط طیف اوتیسم، ASC نامیده می شود) اغلب مشکلاتی در زمینه ژست ها و ریتم و اهنگ کلام دارند، در عین حال مطالعات انجام شده در این زمینه بسیار ناچیز می باشند.

یک دلیل برای مطالعه ی ساختار صوتی کلام این است که رشد این حوزه در کودکی اولیه صورت می گیرد، زمانی که کودک یاد می گیرد در جریان سخنرانی بین صداها و سیلاب ها تمایز قائل شود. از آنجا که طبقه بندی ادراک حسی برای کودک اوتیسم سخت است، گوش دادن، دیدن و تجربه کردن بدن به صورت همزمان در کودکان اوتیسم با مشکل مواجه است. علاوه بر این، برخی از ادراک های حسی می تواند در موارد خاصی به صورت قوی درک شوند.

کودکان مبتلا به ASC اغلب حس قابلی در رابطه با جزئیات دارند و در نتیجه تمرکز بر تمرین صداها و هجاها می تواند برای رسیدن به یک تعامل و برای رشد دیگر حوزه های زبانی استفاده شود.

پیا نوردگرن، نویسنده این پایان نامه اعتقاد دارد که :”ما درصدد بودیم که بیابیم که آیا یک مداخله متمرکز بر صفات معمول کودکان اوتیسم می تواند منجر به رشد مهارت های زبانی مختلف شود، مانند ساختارهای جمله ای و سیلاب ها و هم چنین زیر و بمی صدا و ژست های کلامی”.

نوردگرن دو کودک اوتیسم سوئدی را در سه مطالعه مختلف مورد پیگیری قرار داد.جایی که یک صوت بین کلمات تمایز ایجاد می کرد کلمات کوچک جفت می شدند، برای مثال P-b، و به تدریج ارائه می شدند برای افزایش آگاهی از تضاد واج شناسی و بازنمایی نمادین کلمات. نتایج بر ارتباط زمانی بین ساختار واج شناسی، اهنگ کلام و ژست ها اشاره دارد. نوردگن هم چنین نشان داد که ادراک صوتی و تصویری پیشگام مهمی برای رشد زبانی کودکان اوتیسم باشد. زمانی که کودک گوش می دهد و مشاهده می کند، یک پتانسیل برای رشد تعامل به وسیله کلام و ژست ها وجود دارد.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-صدا ها می تواند برای پیشرفت گفتار و حرکات در کودکان مبتلا به اوتیسم مفید باشند